Κυριακή 14 Απριλίου 2013

«Γίνε καλά Ελλάδα. Θέλω να γυρίσω πίσω..» (Μέρος Β)





Μετανάστευση νέων επιστημόνων..




Ποιοι είναι όμως οι κυριότεροι λόγοι, που σε έκαναν να φύγεις; Η φυγή άλλωστε ανέκαθεν,  είτε ήταν αποτέλεσμα αδυναμίας διαχείρισης καταστάσεων, είτε συνέβαινε απο προσωπική ανάγκη,  είτε  εξαναγκαστικά. Για σένα που έφυγες στοχεύοντας και επενδύοντας σε ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, για  ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο και εν τέλει για  μια καλύτερη ζωή, λέγονται πολλά. Όχι τόσα όσα θα έπρεπε βέβαια..

Προσπαθούν να σκιαγραφήσουν το προφίλ σου, για να καταλάβουν περισσότερα πράγματα για σένα και για τους λόγους που σε έκαναν να μεταναστεύσεις. Πολλοί αναφέρονται στα  αρνητικά και τα θετικά σημεία, μιας τέτοιας  απόφασης. Στα αρνητικά της συγκεκριμένης  μορφής μετανάστευσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που βάζουν  «μπροστά» τη χώρα σου, μην ξεχνώντας να επισημάνουν  πως η φυγή προς μια άλλη χώρα, δεν είναι η λύση για τους νέους επιστήμονες. Αφήνουν εντέχνως να εννοηθεί πως η φυγή μπορεί να είναι και υπεκφυγή, ακόμη και  δειλία από μέρους σου. Άλλοι πάλι, σχεδόν εκβιαστικά, ανακοινώνουν  πως ναι μεν εσύ έφυγες και κάλο σου ταξίδι,  όμως άφησες πίσω σου όλους τους υπόλοιπους να παλέψουν και για σένα και να βγάλουν  «το φίδι από την τρύπα». Αφήνουν αιχμές για αδυναμία και λιποταξία.

Ωστόσο, κάποιες  τελευταίες  έρευνες καταγράφουν πως η απόφαση σου δεν είχε να κάνει τόσο με την οικονομική κρίση, όσο με την αναντιστοιχία μεταξύ  προσφοράς και ζητησης. Ειναι απλό.  Αν σε μια χώρα δεν υπάρχουν επιχειρήσεις που να παράγουν προϊόντα η που να παρέχουν υπηρεσίες,  τότε αυτή η χώρα δεν χρειάζεται και εξειδικευμένο προσωπικό.

Αρκετά με όλους εμάς και αυτά που εμείς λέμε για σένα. Πρέπει να ακούσουμε  τη δική σου φωνή. Τις δικές σου σκέψεις και φόβους. Ήρθε η ώρα να ακούσουμε τη δική σου πλευρά της ιστορίας γι αυτόν τον νέο διασκορπισμό που βιώνουν οι έλληνες.



New diaspora



Η New Diaspora.com είναι μια ανοικτή επιστολή, που προσπαθεί να σκιαγραφήσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες, τους λόγους και τις αιτίες που ανάγκασαν πολλούς να μετακομίσουν σε κάποια χώρα του εξωτερικού.

Είναι μια ανοικτή κοινότητα όπου οι Έλληνες του εξωτερικού μπορούν να μοιραστούν το δικό τους περιεχόμενο σχετικά με τα αίτια της φυγής τους, την άποψη τους για την κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, καθώς και για τις δυσκολίες στη χώρα επιλογής τους.  Άλλωστε, σε πολύ σπάνιες  περιπτώσεις οι συνθήκες είναι ιδανικές. Δεν είναι όλα  ρόδινα. Αρκετοί από εκείνους που αναζήτησαν  την τύχη τους και την εκπλήρωση των επιθυμιών τους στο εξωτερικό, αντιμετώπισαν  μορφές  ρατσισμού και φαινόμενα ξενοφοβίας.

Οι Έλληνες του εξωτερικού από όπου και να βρίσκονται,  καταγράφουν και μοιράζονται μέσα από αυτήν την ανεξάρτητη  πλατφόρμα επικοινωνίας τις μαρτυρίες τους σε βίντεο, στέλνουν φωτογραφίες και μοιράζονται σκεψεις και απόψεις μέσα από προσωπικά  κείμενα.

Ο κύριος αφηγηματικός άξονας είναι μια σειρά διαδικτυακών ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Νίκου Σταμπουλόπουλου, που ζει και εργάζεται στο Άμστερνταμ από τον Οκτώβριο του 2009. Όπως επισημαίνει ο ίδιος «έχοντας σαν αφετηρία αυτά που μας ενώνουν αντί γι’ αυτά  που μας χωρίζουν, στόχος μας είναι να παρέμβουμε μαζικά και δυναμικά στο δημόσιο διάλογο σχετικά με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Επίσης, στόχος μας είναι να επαναπροσδιορίσουμε τη συλλογική μας ταυτότητα, καθώς και να προσφέρουμε μια διαφορετική οπτική στη διεθνή εικόνα των Ελλήνων».

Αναγκαστικά, οι νέοι που μετανάστευσαν στο εξωτερικό συγκρίνουν ανθρώπους, κουλτούρες, θεσμούς, δομές και προσεγγίσεις πάνω σε ζητήματα. Αγωνιούν για την επιβίωση τους, αγχώνονται για το αν θα καταφέρουν και ταυτόχρονα,  προσπαθούν…. Στριφογυρνούν μόνοι στην αρχή, σε πόλεις ξένες  που όμως τους επιτρέπουν να ονειρεύονται.  Απογοητεύονται και την ίδια στιγμή  θυμώνουν...  Θυμώνουν για τους λόγους που αναγκάστηκαν να φύγουν, θυμώνουν με όσους θεωρούν πως έφταιξαν, θυμώνουν που δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω και που οι δικοί τους άνθρωποι στηρίζουν την μετανάστευση τους, λέγοντας τους συνεχώς να  «η Ελλάδα  δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει».




Αν ο τόπος σου και η γενέτειρα σου,  γίνουν κάποια στιγμή φυλακή των ονείρων σου, τότε σπίτι σου μπορεί να γίνει ολόκληρος ο κόσμος. Ειδικότερα οι νέοι πρέπει να ξανακατακτήσουν την κυριαρχία  της σκέψης τους, των ονείρων και των συναισθημάτων τους.
 Κάποιοι έφυγαν και κατάλαβαν πως δεν θέλουν να ξαναγυρίσουν.  Οι περισσότεροι όμως  προσπαθούν για ένα μέλλον και την ίδια στιγμή  ελπίζουν να γυρίσουν στις στιγμές του παρελθόντος... Ελπίζουν πως όλα θα τελειώσουν γρήγορα και πως θα γίνει εφικτό το να γυρίσουν πίσω σε μια χώρα που θα τους επιτρέπει να ονειρεύονται και να αναπνέουν.

Το να ζεις στο εξωτερικό δεν σε κάνει λιγότερο Έλληνα. Σε κάνει πολίτη του κόσμου.

Ας ξεκινήσει λοιπόν ένας διάλογος. Ας ανοίξουμε την κουβέντα.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου